Pelan, pelan!
Door: Jeroen en Loes
Blijf op de hoogte en volg Jeroen en Loes
26 April 2015 | Indonesië, Parapat
Aloha,
Onze eerste dag in Yogjakarta begon al vroeg want we werden rond half 5 al voor de eerste keer gewekt door een van de moskeeën. Gelukkig maakte ons heerlijke ontbijt bij het hotel onze ochtend helemaal goed. We sliepen in Yogjakarta in een super net hotel met hele lieve mensen. Na het ontbijt zijn we op pad gegaan. We besloten met onze kaart op zak zelf een stuk gaan te lopen. Elke meter willen ze je een fietstaxi aanbieden maar die sloegen we netjes af 'tidak' (nee). Een stukje verder werden we aangesproken door een man, hij vroeg waar we naar toe wilde gaan maar we hadden (zoals wel vaker) geen plan. Hij gaf de tip om naar de Art house te gaan. Hij hield een fietstaxi aan en voor dat we het wisten waren we al op weg. Het gebeurd best vaak dat zomaar iemand een praatje met je begint om je op weg te helpen. Ik sta er echt van te kijken hoe vriendelijk en behulpzaam de mensen zijn. De wat oudere mensen spreken vaak zelfs een beetje Nederlands. In de stad zie je af en toe ook Nederlandse woorden voorbij komen zoals gratis toilet. Nouja, een toilet is een groot woord want het is enkel een gat in de grond met een bak water er naast om het weg te spoelen.
Ah fijn, we werden afgezet bij de Art house. Een huis vol met schilderijen in alle kleuren en maten. Jongeren volgen hier een opleiding bij een meester/kunstenaar. Een jongen legde ons uit hoe ze te werk gaan en welke materialen ze gebruiken. Jongeren spreken hier goed Engels maar beginnen vaak toch met zich te verontschuldigen omdat ze tegen ons op lijken te kijken. Na de uitleg zijn we een kijkje gaan nemen en waren we eigenlijk gelijk verkocht. We waren er al vrij snel uit dat we hier wat wilde kopen voor boven onze toekomstige bank. We hadden alleen 2 struikelblokken; hoe neem je een schilderij nog ruim 2 maanden mee? En hoe gaan we betalen zonder creditcard? Al vrij snel volgde de oplossingen. Ze kunnen het doek opvouwen en later kun je het dan wassen en strijken en weer inlijsten. En de meester stelde voor om met Jeroen mee te rijden naar ons hotel met de brommer om de creditcard te halen. Yes! Dus nu zijn we de trotse eigenaren van een kei mooi schilderij van ruim een miljoen. Je kan er maar vast eentje hebben toch?
De volgende dag stond onze wekker nog voordat de eerste moskee begon te zingen/schreeuwen. Heeeeel vroeg dus, het is niet alleen maar ontspannen dat reizen. We gingen al vroeg op pad naar de Borobodur en de Pramaban tempels. We gingen samen met twee (wit)Russische meiden en een Amerikaans stel. Aan het accent van die twee Amerikanen begon ik me al gelijk te irriteren maar de twee meiden waren wel gezellig. Samen zijn we de tempels gaan bezoeken. Bij de ingang kregen we allemaal zo'n doek om ons middel om respect te tonen (en het nog heter te krijgen). Ik moet zeggen het stond Jeroen wel aardig. De eerste tempel, de Borobodur, was gigantisch om te zien met uitzicht op de vulkanen. Jeroen was al eerder populair als fotomodel maar deze keer leken ze het ook op mij gemunt te hebben. Je zag ze kijken en overleggen 'wie durft het gaan te vragen?'. En jawel hoor, vanaf toen zijn we minstens 30 keer op de foto geweest. Echt niet te geloven, ze stormen echt op je af en willen met tientallen tegelijk met je op de foto. Ze staan gewoon in de rij te wachten! Als we voor elke foto geld gevraagd hadden dan hadden we onze reis alweer terug verdiend. Op een gegeven moment zijn we gewoon nee gaan zeggen tegen de foto's want anders zouden we zelf te weinig tijd hebben om de tempel te bekijken. De andere tempel, de Pramaban, was weer heel anders en daar kreeg Jeroen geen lap stof maar ik natuurlijk wel. Deze keer een witte, dat was wel prettig in die brandende zon. We waren nog niet binnen of er trok alweer een volwassen vrouw aan m'n arm en zei dat ze op de foto wilde. Ik schrok er gewoon van dus ben gauw doorgelopen. Eerst doen waar we voor gekomen zijn en mochten we tijd over hebben dan is er eventueel nog ruimte voor een fotosessie. Voor een dagje klinkt het misschien wel grappig maar nu weet ik zeker dat ik niet beroemd wil zijn. Je komt nog eens tot nieuwe inzichten tijdens zo'n reis...
Die avond heeft het super hard geregend waardoor de straten riviertjes geworden waren. Opzich is wat regen wel fijn want dan koelt het lekker een paar graden af maar deze keer was het wel erg veel. We hadden afgesproken om wat gaan te eten en drinken met Julia en Natalie, de meiden uit Rusland. Dat was erg gezellig. Het waren twee zussen waarvan eentje 3 jaar in Singapore woont. Zij was super enthousiast over Singapore waardoor wij er nu ook zeker naar toe willen gaan! Ook kende Jeroen nog wat Russische uitspraken (categorie vieze woorden) waarvan de meiden toch wel even opkeken. De derde dag in Yogjakarta zijn we de stad in gegaan om het paleis van de sultan te zien. Wij dachten dat moeten we zien maar uiteindelijk viel het wat tegen. Na een dansje en een paar foto's van de dienaren van de sultan zijn we weer vertrokken. Die middag hadden we ook nog een cooking class gepland bij Via Via, een super hip travelers restaurant. We hebben geleerd om chicken rendang en chap cay te maken. Made was onze lerares en heeft ons lekker leren koken. Ook hebben we zelf kroepoek gemaakt! Uiteindelijk hadden we een tafel vol met eten en hebben we lekker genoten van onze eigen rijsttafel.
De volgende ochtend zijn we in alle vroegte vertrokken naar Bandung. Een lange treinreis van 8 uur. Bandung wordt het 'Parijs' van Java. Geen idee wie dat bedacht heeft maar diegene is duidelijk nooit in Parijs geweest. We hadden een hotel bij het station geboekt omdat we de volgende ochtend vroeg naar Jakarta zouden reizen. We hebben dan ook niet heel veel gezien van de stad dus wellicht was het gedeelte waar wij niet zijn geweest wel mooi, opgeruimd en net zo stijlvol als Parijs. Na Bandung stond Jakarta op het programma. Voorlopig onze laatste maar zeker de mooiste treinreis tot nu toe. Onderweg reden we langs mooie plantages en gigantische rijstvelden. Van veel mensen hadden we al gehoord dat Jakarta vooral groot en vies zou zijn en daar is niks van gelogen. De stad heeft 10 miljoen inwoners en ruim 10 miljoen brommers en auto's. Wat ze nog meer hebben weet ik niet want door de smog kon ik verder niks zien. Voor een nachtje was het prima vertoeven omdat we in de buurt van een groot square sliepen. Daar waren verschillende restaurantjes en cafés in oude VOC gebouwen. We hebben ons zeker niet hoeven vervelen want we hebben ook nog een aantal interviews gegeven. Verschillende studenten van de universiteit (zeiden ze) vroegen ons of ze ons mochten interviewen in het Engels. Wij zijn natuurlijk niet flauw en hebben wat tijd voor ze vrijgemaakt.
Vanuit Jakarta zijn we naar Medan gevlogen, een stad in het noorden van Sumatra. Na een nachtje in Medan zijn we naar Bukit Lawang gegaan. Normaal gesproken is dat 3 uur rijden want de weg daar naar toe is niet best (laat ik het daarop houden). Onze reis duurde echter wat langer omdat we met een public bus wilde gaan. De bus kwam uit het jaar 0 en was zover doorgeroest dat je door de bodem de weg kon zien. 'Als ik maar heel aan kom' was mijn gedachte na het instappen. Drie personen zou het busje nog wel redden dacht ik. Maar na een uur kwamen daar 8 dozen met schoenen, twee mannen en 4 jerrycans met benzine bij. Gedurende de reis stapte er nog eens 10 studenten in waarvan er eentje op het dak moest zitten omdat we al met 14 mensen in de bus zaten plus alle spullen en onze tassen. Kortom een spannende en lange reis maar we leven nog! We sliepen in een super verblijf met uitzicht op de jungle en met aapjes op het dak. Onze reden om naar Bukit Lawang te reizen was natuurlijk het zien van de orang oetangs in het wild. En ja hoor, we kunnen weer een dikke vette vink zetten op onze bucketlist. Tijdens onze jungle tracking hebben we maar liefst 8 orang oetangs gezien!!! Dat was zo geweldig, zeker weten een groot hoogtepunt van onze reis. Inmiddels zijn we bij lake Toba. Hier slapen we op een eiland in het meer. De weg hier naar toe was erg lang en je moet overal op je hoede zijn omdat ze je willen oplichten wanneer het kan. Gelukkig reizen we met meerdere boullies (zo noemen ze blanken) zodat we samen scherp kunnen blijven maar vooral in de avond lekker samen een biertje kunnen drinken. Vandaag gaan we lekker rustig aan doen en het eiland verkennen. Morgen vliegen we in de middag alweer door naar Singapore! We willen 2 nachten in Singapore blijven en dan met de trein naar Kuala Lumpur reizen dus wordt vervolgd...
Natuurlijk zouden we jullie graag mee willen laten genieten via alle foto's maar dat lukt nog niet. We kunnen de foto's namelijk niet op de tablet zetten en internet cafés bestaan hier niet echt. En aangezien wij ook geen smartphones meegenomen hebben (waar we zeker geen spijt van hebben) is het allemaal wat lastig. Maar we beloven foto's online te zetten zodra dat kan.
Hier gaat dus alles z'n gangetje. Hoe is het daar?
Groetjes Jeroen en Loes
PS. We zitten inmiddels aan de malaria pillen dus mochten de zinnen wat onsamenhangend zijn dan is dat de reden (knipoog).
Onze eerste dag in Yogjakarta begon al vroeg want we werden rond half 5 al voor de eerste keer gewekt door een van de moskeeën. Gelukkig maakte ons heerlijke ontbijt bij het hotel onze ochtend helemaal goed. We sliepen in Yogjakarta in een super net hotel met hele lieve mensen. Na het ontbijt zijn we op pad gegaan. We besloten met onze kaart op zak zelf een stuk gaan te lopen. Elke meter willen ze je een fietstaxi aanbieden maar die sloegen we netjes af 'tidak' (nee). Een stukje verder werden we aangesproken door een man, hij vroeg waar we naar toe wilde gaan maar we hadden (zoals wel vaker) geen plan. Hij gaf de tip om naar de Art house te gaan. Hij hield een fietstaxi aan en voor dat we het wisten waren we al op weg. Het gebeurd best vaak dat zomaar iemand een praatje met je begint om je op weg te helpen. Ik sta er echt van te kijken hoe vriendelijk en behulpzaam de mensen zijn. De wat oudere mensen spreken vaak zelfs een beetje Nederlands. In de stad zie je af en toe ook Nederlandse woorden voorbij komen zoals gratis toilet. Nouja, een toilet is een groot woord want het is enkel een gat in de grond met een bak water er naast om het weg te spoelen.
Ah fijn, we werden afgezet bij de Art house. Een huis vol met schilderijen in alle kleuren en maten. Jongeren volgen hier een opleiding bij een meester/kunstenaar. Een jongen legde ons uit hoe ze te werk gaan en welke materialen ze gebruiken. Jongeren spreken hier goed Engels maar beginnen vaak toch met zich te verontschuldigen omdat ze tegen ons op lijken te kijken. Na de uitleg zijn we een kijkje gaan nemen en waren we eigenlijk gelijk verkocht. We waren er al vrij snel uit dat we hier wat wilde kopen voor boven onze toekomstige bank. We hadden alleen 2 struikelblokken; hoe neem je een schilderij nog ruim 2 maanden mee? En hoe gaan we betalen zonder creditcard? Al vrij snel volgde de oplossingen. Ze kunnen het doek opvouwen en later kun je het dan wassen en strijken en weer inlijsten. En de meester stelde voor om met Jeroen mee te rijden naar ons hotel met de brommer om de creditcard te halen. Yes! Dus nu zijn we de trotse eigenaren van een kei mooi schilderij van ruim een miljoen. Je kan er maar vast eentje hebben toch?
De volgende dag stond onze wekker nog voordat de eerste moskee begon te zingen/schreeuwen. Heeeeel vroeg dus, het is niet alleen maar ontspannen dat reizen. We gingen al vroeg op pad naar de Borobodur en de Pramaban tempels. We gingen samen met twee (wit)Russische meiden en een Amerikaans stel. Aan het accent van die twee Amerikanen begon ik me al gelijk te irriteren maar de twee meiden waren wel gezellig. Samen zijn we de tempels gaan bezoeken. Bij de ingang kregen we allemaal zo'n doek om ons middel om respect te tonen (en het nog heter te krijgen). Ik moet zeggen het stond Jeroen wel aardig. De eerste tempel, de Borobodur, was gigantisch om te zien met uitzicht op de vulkanen. Jeroen was al eerder populair als fotomodel maar deze keer leken ze het ook op mij gemunt te hebben. Je zag ze kijken en overleggen 'wie durft het gaan te vragen?'. En jawel hoor, vanaf toen zijn we minstens 30 keer op de foto geweest. Echt niet te geloven, ze stormen echt op je af en willen met tientallen tegelijk met je op de foto. Ze staan gewoon in de rij te wachten! Als we voor elke foto geld gevraagd hadden dan hadden we onze reis alweer terug verdiend. Op een gegeven moment zijn we gewoon nee gaan zeggen tegen de foto's want anders zouden we zelf te weinig tijd hebben om de tempel te bekijken. De andere tempel, de Pramaban, was weer heel anders en daar kreeg Jeroen geen lap stof maar ik natuurlijk wel. Deze keer een witte, dat was wel prettig in die brandende zon. We waren nog niet binnen of er trok alweer een volwassen vrouw aan m'n arm en zei dat ze op de foto wilde. Ik schrok er gewoon van dus ben gauw doorgelopen. Eerst doen waar we voor gekomen zijn en mochten we tijd over hebben dan is er eventueel nog ruimte voor een fotosessie. Voor een dagje klinkt het misschien wel grappig maar nu weet ik zeker dat ik niet beroemd wil zijn. Je komt nog eens tot nieuwe inzichten tijdens zo'n reis...
Die avond heeft het super hard geregend waardoor de straten riviertjes geworden waren. Opzich is wat regen wel fijn want dan koelt het lekker een paar graden af maar deze keer was het wel erg veel. We hadden afgesproken om wat gaan te eten en drinken met Julia en Natalie, de meiden uit Rusland. Dat was erg gezellig. Het waren twee zussen waarvan eentje 3 jaar in Singapore woont. Zij was super enthousiast over Singapore waardoor wij er nu ook zeker naar toe willen gaan! Ook kende Jeroen nog wat Russische uitspraken (categorie vieze woorden) waarvan de meiden toch wel even opkeken. De derde dag in Yogjakarta zijn we de stad in gegaan om het paleis van de sultan te zien. Wij dachten dat moeten we zien maar uiteindelijk viel het wat tegen. Na een dansje en een paar foto's van de dienaren van de sultan zijn we weer vertrokken. Die middag hadden we ook nog een cooking class gepland bij Via Via, een super hip travelers restaurant. We hebben geleerd om chicken rendang en chap cay te maken. Made was onze lerares en heeft ons lekker leren koken. Ook hebben we zelf kroepoek gemaakt! Uiteindelijk hadden we een tafel vol met eten en hebben we lekker genoten van onze eigen rijsttafel.
De volgende ochtend zijn we in alle vroegte vertrokken naar Bandung. Een lange treinreis van 8 uur. Bandung wordt het 'Parijs' van Java. Geen idee wie dat bedacht heeft maar diegene is duidelijk nooit in Parijs geweest. We hadden een hotel bij het station geboekt omdat we de volgende ochtend vroeg naar Jakarta zouden reizen. We hebben dan ook niet heel veel gezien van de stad dus wellicht was het gedeelte waar wij niet zijn geweest wel mooi, opgeruimd en net zo stijlvol als Parijs. Na Bandung stond Jakarta op het programma. Voorlopig onze laatste maar zeker de mooiste treinreis tot nu toe. Onderweg reden we langs mooie plantages en gigantische rijstvelden. Van veel mensen hadden we al gehoord dat Jakarta vooral groot en vies zou zijn en daar is niks van gelogen. De stad heeft 10 miljoen inwoners en ruim 10 miljoen brommers en auto's. Wat ze nog meer hebben weet ik niet want door de smog kon ik verder niks zien. Voor een nachtje was het prima vertoeven omdat we in de buurt van een groot square sliepen. Daar waren verschillende restaurantjes en cafés in oude VOC gebouwen. We hebben ons zeker niet hoeven vervelen want we hebben ook nog een aantal interviews gegeven. Verschillende studenten van de universiteit (zeiden ze) vroegen ons of ze ons mochten interviewen in het Engels. Wij zijn natuurlijk niet flauw en hebben wat tijd voor ze vrijgemaakt.
Vanuit Jakarta zijn we naar Medan gevlogen, een stad in het noorden van Sumatra. Na een nachtje in Medan zijn we naar Bukit Lawang gegaan. Normaal gesproken is dat 3 uur rijden want de weg daar naar toe is niet best (laat ik het daarop houden). Onze reis duurde echter wat langer omdat we met een public bus wilde gaan. De bus kwam uit het jaar 0 en was zover doorgeroest dat je door de bodem de weg kon zien. 'Als ik maar heel aan kom' was mijn gedachte na het instappen. Drie personen zou het busje nog wel redden dacht ik. Maar na een uur kwamen daar 8 dozen met schoenen, twee mannen en 4 jerrycans met benzine bij. Gedurende de reis stapte er nog eens 10 studenten in waarvan er eentje op het dak moest zitten omdat we al met 14 mensen in de bus zaten plus alle spullen en onze tassen. Kortom een spannende en lange reis maar we leven nog! We sliepen in een super verblijf met uitzicht op de jungle en met aapjes op het dak. Onze reden om naar Bukit Lawang te reizen was natuurlijk het zien van de orang oetangs in het wild. En ja hoor, we kunnen weer een dikke vette vink zetten op onze bucketlist. Tijdens onze jungle tracking hebben we maar liefst 8 orang oetangs gezien!!! Dat was zo geweldig, zeker weten een groot hoogtepunt van onze reis. Inmiddels zijn we bij lake Toba. Hier slapen we op een eiland in het meer. De weg hier naar toe was erg lang en je moet overal op je hoede zijn omdat ze je willen oplichten wanneer het kan. Gelukkig reizen we met meerdere boullies (zo noemen ze blanken) zodat we samen scherp kunnen blijven maar vooral in de avond lekker samen een biertje kunnen drinken. Vandaag gaan we lekker rustig aan doen en het eiland verkennen. Morgen vliegen we in de middag alweer door naar Singapore! We willen 2 nachten in Singapore blijven en dan met de trein naar Kuala Lumpur reizen dus wordt vervolgd...
Natuurlijk zouden we jullie graag mee willen laten genieten via alle foto's maar dat lukt nog niet. We kunnen de foto's namelijk niet op de tablet zetten en internet cafés bestaan hier niet echt. En aangezien wij ook geen smartphones meegenomen hebben (waar we zeker geen spijt van hebben) is het allemaal wat lastig. Maar we beloven foto's online te zetten zodra dat kan.
Hier gaat dus alles z'n gangetje. Hoe is het daar?
Groetjes Jeroen en Loes
PS. We zitten inmiddels aan de malaria pillen dus mochten de zinnen wat onsamenhangend zijn dan is dat de reden (knipoog).
-
26 April 2015 - 10:16
Ank Lamsbergen:
Wat genieten wij van jullie reisverslag.
Het is net of we even meereizen.
We herkennen het een en ander in jullie reisverslag
en dat is erg leuk.
Geniet nog maar even van al dat leuke wat jullie meemaken.
Wij kijken uit naar jullie volgende verslag.
groetjes Karel en Ank. -
26 April 2015 - 17:46
Rien:
Loes je bent net zo knap als ik want met mij willen ze ook altijd op de foto ha ha je hebt weer een mooi verhaal geskreven geniet nog maar lekker van jullie reis ende groeten aan Jeroen en let op dat jullie niet van die jeep af vallen
gegroet Rien
j -
26 April 2015 - 21:16
Anneke:
Alweer zo'n prachtig verhaal, zie het al helemaal voor me, met z'n allen in zo'n gammele bus, en dan een paar yerricans benzine erbij, ben je vast blij als je op de plek van bestemming bent.
Maar wel een beetje jammer dat je nou net die vieze woorden moest onthouden Jeroen.
Nog heel veel plezier en we kijken uit naar de foto's
Groetjes mapa
-
27 April 2015 - 11:06
Mieke:
Hoooi!
Wat een leuk verhaal en wat gaaf van die orang oetangs!!
Wat hebben jullie al veel gezien!
Hier gaat alles goed, de meivakantie is begonnen! Heerlijk!
Ik hoop dat het snel gaat lukken met de foto's -
28 April 2015 - 10:41
Sonja:
Hoi Jeroen en Loes,
Wauw, aan het eind van deze reis kunnen jullie je eigen reisboek uitgeven. Wat een verhalen zeg!
Gaaf om te lezen wat jullie allemaal doen, geniet er van samen, maar dat zit volgens mij wel goed.
Hier alles goed, team is uitgebreid met Kees op overheid en we hebben een nieuwe stagiaire.
Teamtarget Q1 is behaald, nu op naar Q2. Maar goed, daar zal ik je niet teveel mee "belasten" tijdens je vakantie ;-). Laten we binnenkort weer even mailen!
Groetjes van iedereen hier! Enjoy!
Sonja -
29 April 2015 - 18:10
Maaike:
Heej Loes en Jeroen,
Heel leuk verhaal. Wat maken jullie ontzettend veel mee zeg. Gaaf dat jullie zoveel oerang oetans hebben gezien. Ook mooi om te lezen hoe verschillend de steden daar zijn en dat je zo ook nog wat op doet van de cultuur.
Nog heeel plezier!
Xx Maaike -
29 April 2015 - 21:01
Loes:
Super coooool Oerang oetans :)
Lekker genieten samen en blij er iets moois van maken!! maar dat zal wel lukken!
xx -
01 Mei 2015 - 12:36
Sandra :
Vet jaloers!! ;) -
01 Mei 2015 - 17:14
Judith:
Weer een leuk verhaal om te lezen!! Die oerang-oetans lijkt mij ook wel heel vet :D
Lekker aan het genieten als ik het zo hoor! Veel plezier in Maleisië!
X Judith -
07 Mei 2015 - 15:15
Esther:
Hey reizigers! Wat leuk om weer wat van jullie te lezen! Wat hebben jullie al veel van Indoneisë gezien zeg en ook vet om in Sumatra te zijn. Super dat jullie oerang oetangs hebben gespot man. Mooie foto's van gemaakt denk ik... En dat jullie daar fotomodellen zijn is ook een bijzondere ervaring denk ik. Nooit verwacht dat jullie daar zo populair zouden zijn! Genietse verder samen van al het moois! Dikke kus uit Breda -
07 Mei 2015 - 22:17
Ria:
Hoi Loes en Jeroen,
Weer een mooi verhaal. Zo kunnen wij ons alvast een beetje voorbereiden op de reis deze zomer als Eva in Yogjakarta gaat studeren en ik een paar weekjes met haar mee ga. Echt een belevenis en komt het door je blonde haar of door de krullen? Of allebei :-)
Groeten Ria
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
