Save water, drink beer!

Salam,

Eindelijk heeft Nederland de zon ontvangen! Geniet er maar lekker van; terrasje, biertje, barbecue.....

Ik ga ondertussen gewoon weer door waar ik gebleven was... Omdat de Gili eilanden zo super mooi waren besloten we om nog 2 nachten te blijven op Gili Air. Dat is een stuk kleiner dan Trawangan maar des te meer relaxer. We sliepen weer in een mooi resort met zwembad wat van een Indonesische man en zijn Noorse vrouw was. Het weer zat ons niet helemaal mee omdat we last hadden van wat tropische regenbuien maar we hebben alsnog lekker van het eiland kunnen genieten. Lekker eten, cocktails drinken aan het strand, snorkelen en zwemmen. Het eiland is zo klein dat je er in een uurtje omheen kan lopen. Maar aangezien je hier nergens straatbordjes hebt moet je wel opletten dat je niet verdwaald. Vooral in het donker is dat lastig is onze ervaring want de stroom valt hier ook nog eens regelmatig uit waardoor je helemaal niet weet waar je naar toe moet. Gelukkig kwamen we al gauw weer op het goede pad. Een echte hype op de Gili's zijn de magic mushrooms, ze worden overal aangeboden. Maar ik heb ze toch maar afgeslagen want ik had er niet echt vertrouwen in. 

We hadden best nog langer willen blijven op de Gili's maar omdat we nog meer willen zien van Indonesië zijn we na 4 nachten toch weer terug gevaren naar Bali. Nog steeds mooi maar een stuk drukker en hectischer. We vonden het wel eens tijd voor een relax nachtje, na 4 dagen chillen, dus we hadden een nacht geboekt in een super de luxe hotel met kingsize bed in Candidasa! Heeeeerlijk, en je kon er nog kroketten met friet eten ook. Niet gek na al die rijst en noodles elke dag. Vanuit het zwembad keek je over de zee heen, dus dat was ook niet mis. De volgende dag zijn we met 'no problem transport' naar Amed gereden. Het kwam erop neer dat we met een stel meereden omdat zij een winkel hebben in Amed. De man sprak prima Engels en was duidelijk de leukste thuis... Hij vertelde ons van alles. Onder andere ook dat er slang, hond en kat gegeten wordt op Bali. Lekker man, een gebakken kattenbilletje met rijst.

In Amed hebben we een dagje een scooter gehuurd om zelf een stuk Bali te ontdekken. De wegen waren hier relatief rustig vergeleken met andere steden waardoor we het wel verantwoord genoeg vonden. In Nieuw Zeeland ging daar een heel papierwerk aan vooraf om een auto te kunnen huren maar hier is een scooter huren een makkie. Voor 3 euro kun je heel de dag een scooter huren en niemand vraagt wie je bent of waar je vandaan komt. De brandstofmeter was stuk dus we hadden geen idee hoever we nog konden rijden. We zijn lekker gaan touren door de bergen langs de kust. Dorpjes worden hier gebouwd naast de mainroad waardoor ze erg lang lijken maar verder is er dan niks. Mensen zijn allemaal bezig om op hun manier geld te verdienen. Veel mensen werken in de visserij, hebben een warung of winkel. In elk dorpje word je vriendelijk begroet door de mensen. Na een uurtje rijden dachten we toch maar een keer gaan te tanken want lopen was geen optie in die hitte. We kwamen een tankstation tegen maar die was verlaten. Een stukje verder verkocht een man liters benzine in plastic flessen. Gelukkig hoefde we er geen auto mee te vullen dus een flesje was voldoende dachten we. Op straat kwamen we daar een hele groep kinderen tegen in uniform. Waarschijnlijk kwamen zij van school. De kinderen keken ons aan alsof ze nog nooit blanke mensen gezien hadden. Ze zagen gelijk een kans om met hun verse kennis van de Engelse taal te experimenteren. Een meisje kwam zelfs haar huidskleur vergelijken met die van mij (en ik maar denken dat ik al bruin was). Op de terugweg zijn we gestopt bij een strandje waar je kunt snorkelen bij een Japans schipswrak. 

In tegenstelling tot Nieuw Zeeland gaan we hier elke dag 2 keer uiteten, lunch en diner. Na zo'n hete dag is het dan heerlijk om een lekker biertje te drinken. Bintang is hier het lokale bier. Ze hebben hier ook al de vrouwen versie met lemon uitgevonden. Jammer genoeg verkopen ze dat niet overal dus wat doe je dan... Je haalt zelf gewoon wat bij de toko naast het restaurant. Buiten al deze positieve verhalen om heb ik ook angstige momenten beleefd; de eerste kakkerlakken zijn een feit. Buiten dat om valt het me tot nu toe alles mee met de enge beesten (lees slangen, spinnen etc). Maar wat niet is kan nog komen... muggen hebben ze hier wel in overvloed. Na Amed zijn we naar Pemuteran gegaan. We hebben hier geslapen bij Eka en zijn gezin. Het hotel was pas een halfjaar open en zag er super mooi uit. Eka zelf kletste nogal graag maar bedoelde het allemaal goed. Het was zelfs zo dat hij, toen ik om een radler biertje vroeg in de middag en hij deze niet had, gelijk een doos ging kopen. 

Onze laatste dag op Bali hebben we lekker rustig aan gedaan en af en toe wat verkoeling opgezocht want dat kun je hier wel gebruiken. In ons hotel spraken we een ander stel (de ene helft kwam uit Duitsland en de andere helft kwam uit Peru en ze spraken alle talen van de wereld) en zij hadden veel tips voor Java. In de middag zijn we gaan snorkelen. Er werd gezegd dat je hier in Pemuteran het mooiste koraal hebt om te snorkelen dus dat moesten we met eigen ogen zien. En inderdaad het was super mooi onder water. Je zou het niet denken want de stranden op Bali zijn niet echt mooi en erg vies. Maar onder water is het super, alsof je in een aquarium zwemt met felgekleurd koraal en allerlei tropische vissen. Voordat ik het trouwens vergeet, ik moest jullie de groeten doen van Nemo. Die met oranje en witte en zwarte strepen, ik kwam hem toevallig tegen tijdens het snorkelen. 

Terwijl we aan het wachten waren op een public bus naar de ferry kwamen we terecht in een rouwstoet. Bijzonder om te zien hoe dat hier wordt gedaan vanuit het Hindoeïstische geloof. Heel de weg werd afgezet en er liepen tientallen mensen mee met offers. Er werd muziek gemaakt en gedanst op straat. Toen de stoet voorbij was zijn we in een busje gestapt. Het was duidelijk een lokale bus want we deelden de bus met een grote kip, een stuk of 30 kuikens en twee andere mannen. Inmiddels hebben we ons aardig in laten lichten over de lokale prijzen waardoor ze ons minder makkelijk op kunnen lichten. Toch proberen ze het overal en je trapt er nog gemakkelijk in ook. Per grote boot zijn we naar Java gevaren. Na een uurtje kwamen we daar aan. Meteen zag je grote verschillen met Bali. Je merkt meteen dat op Java bijna alleen maar Islamieten wonen in tegenstelling tot Bali waar vooral veel Hindoestanen wonen. Je ziet er veel moskeeën en de vrouwen lopen er anders gekleed bij en dragen een hoofddoek. Daarnaast is Java totaal niet toeristisch. Wij werden aangekeken alsof ze nog nooit buitenlanders gezien hadden. Soms werd je van top tot teen bestudeerd. Af en toe vond ik het wel ongemakkelijk en wou ik dat ik ook weg kon duiken in zo'n bourka. 

Vanuit de boot werden we weer bestormd door een hoop mannen die ons van alles aanboden. Het lastige was alleen dat ze bijna geen Engels spreken en wij geen goed Indonesisch. Uiteindelijk zijn we in een bemo gestapt. Dat zijn de lokale busjes die hier op Java rijden. Ergens verderop werden we er weer uitgezet met het verhaal dat we bij het busstation waren. Daar hadden wij onze twijfels bij want we zagen geen bussen maar oké. Het spelletje begon weer opnieuw, we wisten wat een goede prijs moest zijn naar Jember, een stad verderop in Java, maar ze vroegen ons uiteraard het dubbele. Dan gaan we wel lopen besloten we en we liepen verder. Maar 150 km lopen was natuurlijk geen optie. We besloten daarom om eens navraag te doen bij een luxe hotel wat we tegen kwamen. De twee bewakers die buiten stonden waren erg vriendelijk en leken bereid ons te helpen. Met handen en voeten hebben we duidelijk gemaakt dat we graag met een bus naar Jember wilde. Dat konden ze wel voor ons regelen zeiden ze. Er werden stoeltjes voor ons gehaald en we mochten zittend in de schaduw wachten. Zo'n 10 minuten later hielde ze een grote bus voor ons aan. We werden de bus ingeduwd en we zaten nog niet of de bus reed alweer hard verder. Het was een grote oude bus (touringcar) met 5 stoelen per rij. We dachten dat het een busreis van zo'n 2 uurtjes zou worden maar daar hadden we ons nogal op verkeken. Het was namelijk zo dat de bus niet harder reed dan 40 km/h en we heeeeel vaak stopte om mensen in te laten en uit te laten. In elk dorp kwamen er mensen in de bus die eten of drinken probeerde te verkopen of die een stukje kwamen zingen of muziek maken en later met de pet rond gingen. In het begin vond ik het wel hilarisch om te zien maar na een paar keer was ik er wel klaar mee. Pas na ruim 6 uur kwamen we aan. De buschauffeur zei dat we bij een andere gast in moesten stappen en hij zou ons naar een goed hotel brengen. Aangekomen bij het hotel wilde hij dat we belachelijk veel zouden betalen voor een korte rit. Daar trapte wij natuurlijk niet in maar de taxichauffeur bleef maar staan en ging niet weg. Uiteindelijk heeft het hotel de man nog extra geld gegeven en hem weggestuurd. Bizarre..... Het hotel was prima en we waren blij dat we lekker in bad konden na zo'n dag. Eten hadden we ook al lang niet meer gedaan dus dat gingen we daarna in het hotel doen. Gelukkig waren we inmiddels al wat thuis in de Indonesische keuken want hier stond er geen uitleg in het Engels op het menu. De ober sprak ook geen Engels dus toen we hem vroegen wat een gerecht precies was leek het alsof we het spelletje hints speelde. Gelukkig kon hij aardig goed een krab uitbeelden waardoor we er al gauw achter waren wat we niet wilde bestellen. 

De volgende ochtend zijn we in alle vroegte naar het treinstation gegaan. In Java kun je prima per trein reizen en dat is wel ideaal aangezien het een erg groot eiland is. De busreis van laatst is niet echt goed bevallen dus wij zweren bij de trein (met airconditioning!). De hoofdconducteur loopt erbij als een piloot omgeven door twee conducteurs en een beveiliger. Afgelopen dinsdag hadden we afgesproken met Marjolein en Joyce in Malang. We hadden samen een hotel geboekt zodat we gezellig twee dagen met elkaar op konden trekken. Die avond zijn we op zoek gegaan naar een café in Malang. Nou, dat was geen makkie. Jeroen is inmiddels een soort van filmster hier in Indonesië. Of dat nou aan Jeroen lag of aan zijn harem vrouwen weet ik niet maar opeens wilde verschillende Indonesische mannen met Jeroen op de foto. In ruil voor een foto wilde we weten waar je bier of cocktails kunt drinken in Malang. Ondanks dat we geoefend hebben met de taal en inmiddels een aardig woordje Indonesisch spreken valt het niet mee om lokale mensen te begrijpen. Uiteindelijk werd ons een fietstaxi aangesmeerd en zijn we op zoek gegaan naar bier. De fietstaxi opzich was al een hele belevenis want we pasten net met tweeën op dat bankje en de man die fietste was zo'n jaar of 70 en had het zwaar te halen. Het weer zat hem ook niet helemaal mee want de straten stonden blank en zijn conditie liet hem ook aardig in de steek waardoor hij moest gaan duwen. Uiteindelijk werden we in een achterbuurtje afgezet waar allemaal warungs waren maar geen bier. Omdat veel mensen hier Moslim zijn is alcohol hier moeilijk te vinden. We lazen zelfs dat Indonesië alcohol helemaal wil gaan verbieden dus het is maar goed dat we er nu zijn. Na even zoeken en wat navraag vonden we een café waar ze bier en cocktails hadden... Yes! Je betaald dan wel de Indonesische hoofdprijs maar een lekker biertje hadden we wel verdiend. Na weer wat enthousiaste fans afgewimpeld te hebben voor de foto's zijn we nog naar een andere bar gegaan waar we gegeten hebben en lekker hebben geproost met een goed muziekje op de achtergrond. De volgende ochtend werden we wakker met een lichte hoofdpijn, dat zal de airco wel geweest zijn... Na een karig ontbijtje zijn we op pad gegaan in Malang. We wilden graag samen de Bromo vulkaan gaan bekijken dus we wilden een leuke tour boeken. Bij het eerste tourcenter waren we al gelijk enthousiast en dus hebben we daar geboekt. Daarna was het tijd voor lunch... Sushi, friet en donuts. Omdat we die nacht op tour zouden gaan hebben we die middag lekker relax gedaan in het hotel bij het zwembad(je). 

Die avond/nacht zijn we al om 24.00 uur vertrokken naar de Bromo vulkaan. Omdat de tocht daar naar toe best heftig is dwars door een woestijn en nationaal park werden we opgehaald met een fourwheeldrive jeep. Met z'n vieren zaten we achter in de jeep. Het plan was om de zonsopgang te zien vanuit een viewpoint met uitzicht op de vulkaan. In alle vroegte kwamen we aan na een flinke tocht over slechte wegen met grote rotsen en dwars door de woestijn. Het was daar nog maar een graad of 10 en daar stonden wij in onze korte broek. Gelukkig konden we gebreide sjaals en mutsen kopen maar broeken hadden ze niet helaas. Wel kon je een winterjas huren voor een euro. Het was echt super koud en gek genoeg waren wij ook de enige in korte broek. Omdat het wat bewolkt was viel de zonsopgang wat tegen. Wat lager op de berg was het later niet meer bewolkt waardoor we een super uitzicht hadden. Na een eindje rijden door de woestijn terwijl we op het dak van de jeep zaten kwamen we bij de krater. Per paard of gewoon op eigen kracht kun je de vulkaan oplopen in een halfuurtje zodat je in de krater kunt kijken. Heel vet om te zien! Op de terugweg zijn we nog naar een grote waterval gaan kijken. Onze gids had een fotograaf meegenomen dus binnenkort staan we op zijn site en op YouTube, we worden nog beroemd! 

Inmiddels zijn we in Yogjakarta waar we 3 nachten blijven en daarna reizen we richting Jakarta. Tot 22 april blijven wij nog op Java. Daarna vliegen wij vanuit Jakarta naar Medan op Sumatra. Daar blijven we dan nog een dag of 5 voordat we naar Singapore of Kuala Lumpur vliegen. We hopen daar de orang oetangs te zien! 

Wij vermaken ons nog steeds prima dus we blijven nog even,

Vergeet niet te smeren!

Selamat tinggal