Bbbbbbrrrrrrrr....
Door: Jeroen en Loes
Blijf op de hoogte en volg Jeroen en Loes
18 Maart 2015 | Nieuw Zeeland, Queenstown
Lieve allemaal,
Hier weer een update vanuit het 'zonnige' zuiden van Nieuw Zeeland. Het is maar goed dat we inmiddels de oversteek gemaakt hebben naar het zuiden want het noorden heeft last gehad van de cycloon Pam vanuit de Pacific.
We lopen nog steeds mooi op schema om alles wat we willen zien nog te kunnen zien (of al gezien hebben). Ik moet inmiddels wel een lijstje bijhouden omdat ik anders niet meer alles kan onthouden. Dat zal uiteraard ook te maken hebben met de ruststand waarin mijn hersenen zich verkeren maar dat bevalt me wel. M'n moeder zei laatst aan de telefoon dat ik 'relax' klonk en dat klopt ook zeker wel. Buiten elke dag bedenken waar je slaapt, wat je eet en waar je naar toe gaat hoef je je geen zorgen te maken zoals ze hier allemaal zeggen; NO WORRIES!
Na een nachtje in Picton zijn we doorgereisd naar Motueka. Dat was overigens wel een spannend nachtje want we sliepen met een Chinese freak en een Duitse creep van 50 jaar oud op een kamer. In Motueka sliepen we in een super mooi chalet met uitzicht op de tuin met allerlei fruitbomen (helaas waren de kiwi's nog niet rijp). Vanuit daar hebben we het Abel Tasman Nationaal Park bezocht. Vernoemd naar de Nederlander die Nieuw Zeeland als eerste ontdekt heeft maar niet aan land durfde te gaan vanwege de inheemse stammen. Het is een groot natuurpark met mooie stranden en zeehonden! Met een grote watertaxi werden we afgezet en na een mooie wandeling en een duik in het helderblauwe water werden we later die middag weer opgepikt. Eenmaal terug aan wal bleek dat de shuttlebus terug naar het dorp pas 3 uur later zou vertrekken... pffffff, de man achter de balie pakte een vel papier en een stift en zei dat we best konden gaan liften. Goed idee want nog geen 5 minuten later zaten we in een oud krakkebakkie bij een Australisch meisje en haar moeder.
Vanuit Motueka konden we de volgende ochtend alleen om 7.15 am de bus nemen naar Nelson, onze volgende missie. Maar als je in een luxe chalet slaapt en eigenlijk pas om 10 uur hoeft uit te checken ga je vanzelf op zoek naar andere opties. We hebben er twee kunnen bedenken; een andere bus nemen voor 24 dollar of liften. Die keuze was natuurlijk snel gemaakt.... Liften! Met een uitgeslapen hoofd stonden we langs de weg met onze beschreven pizzadoos 'Nelson'. Het was zo'n 45 minuten rijden naar Nelson dus dat moest lukken. De afgelopen keren hadden we binnen 5 minuten een lift geregeld dus we hadden ons zelf een uur gegeven om een lift te regelen. Al binnen 20 minuten stopte er een grote camper en jawel hoor we mochten instappen. 'Bonjour' klonk het uit de camper dus je raadt het al onze Franse talenkennis is inmiddels ook weer behoorlijk op peil. Een Frans stel nam ons mee en zette ons in het centrum van Nelson af, wat een makkie dat liften... Ik moet er wel eerlijk bij vertellen dat Jeroen hier beter in is dan dat ik dat ben maar ieder z'n kwaliteiten toch!?
Op weg naar ons hostel klonk overal Schotse doedelzak muziek, wat bleek nou er was net dat weekend een 'doedelzak-speel-chalenge'... Gezellig! Toen later bleek dat zo'n hele horde Schotten in hetzelfde hostel sliep die nacht was het gezellige er al gauw vanaf. Wat wel leuk was, het hostel werd gerund door een Nederlandse man dus voor deze keer kon ik zonder hulp van Jeroen inchecken (grapje!) en we kregen in de avond een heerlijke chocolade pudding met ijs als toetje! Natuurlijk zijn we in Nelson ook nog eventjes langs gegaan bij juwelier Jens Hansen, hij heeft de ring of the lord ontworpen uit de film The Lord of the Rings.
De volgende ochtend zijn we naar Kaikoura gereisd aan de oostkust. Dit dorp staat bekend om the whale watching, crayfish en de seals. Omdat de walvistour nogal populair blijkt te zijn en afhankelijk van het weer, hebben we die avond al een tour gereserveerd voor de volgende ochtend. Gelukkig was het weer goed genoeg en waren de golven van een halve meter perfect zei de mevrouw achter de balie. Na de safety briefing gingen we op pad met een speciaal ontworpen boot om de walvissen op zee te spotten. Omdat je naar walvissen op zoek gaat op open zee bestaat er altijd een kans dat je ze niet ziet in de uren dat je vaart. Het is natuurlijk even anders dan dat je dolfijnen gaat bekijken in het Dolfinarium. Naast de kapitein van de boot is er iemand die constant de horizon afspeurt met een verrekijker op zoek naar het uitblazende water van een walvis. Een walvis komt gemiddeld één keer per 50 minuten naar boven om adem te halen en dan zie je dat spuitende water. Na een halfuur alarmeerde de walvisspotter dat ze een walvis in het vizier had. Zachtjes vaarde we er naar toe om de walvis niet af te schrikken. Eenmaal daar mochten we buiten op het dek gaan kijken. Dat was zo ontzettend cool om zo'n gigantisch dier in het wild te zien. De walvis is zeker zo groot als onze boot (18 meter!). Na zo'n 10 minuten duikt de walvis weer naar beneden het diepe water in en zie je zijn gigantische staart boven het water uitkomen. Op de plek waar je de walvissen ziet is het water zeker 1 kilometer diep! Als ik dit schrijf krijg ik weer kippenvel. Na een stuk verder varen op zee werden we getipt door een andere boot dat er een stuk terug nog een walvis lag. Dus daarna hebben we nogmaals mogen genieten van dit prachtige dier! Mijn dag kon niet meer stuk, deze kan ik van mijn bucketlist afstrepen.
We zaten er lekker in en besloten die middag ook nog een wandeling te maken naar de sealcolony. Zo'n 6 kilometer lopen vanaf het dorp kun je zeehonden zien die komen zonnen op de rotsen. Na een mooie wandeling kwamen we aan bij de rotsen waar je een tal van zeehonden zag chillen in de zon. Je kon super dichtbij komen en dus hebben we mooie foto's kunnen maken. Er zat maar weinig beweging in totdat Jeroen erbij wilde gaan liggen voor de foto, toen begon de zeehond toch wel raar op te kijken en te grommen. Na al die vissen en zeehonden die dag hadden we inmiddels wel trek gekregen dus een portie fish and chips ging er wel in (75 dollar voor een crayfish vonden we net wat te duur).
Na Kaikoura stond Christchurch op de planning. De touringcar had een kapotte band maar deze werd gemaakt en een halfuur later konden we weer door. Christchurch zelf vonden wij maar een zielloze stad. Het lijkt alsof er kort geleden nog een aardbeving geweest is in plaats van in 2010-2011 want de halve stad ligt nog steeds in puin en alle shops zijn gemaakt in zeecontainers. Zelfs de Subway was weg vanwege instortingsgevaar van het gebouw, dat was nog de grootste teleurstelling.
Vanuit Christchurch zijn we naar Queenstown (9 uur in de bus!) gereisd. Vanaf vrijdag hebben we nog 10 dagen een hippe Fiat Punto gehuurd om het zuiden door te crossen. De avond voordat we gaan vliegen gooien we die auto dan weer af op het vliegveld van Christchurch zodat we gelijk door kunnen naar Bali! De Milford Sound, Mount Cook, Westpark en de pancake rocks staan onder andere nog op het programma de komende dagen.
Hoe zuidelijker we reizen hoe kouder (en natter) het wordt dus ik hoop dat ik genoeg heb aan m'n twee vestjes, zo niet dan hebben we een goede reden om gaan te shoppen.
Ka kite ano,
Liefs Jeroen en Loes
Hier weer een update vanuit het 'zonnige' zuiden van Nieuw Zeeland. Het is maar goed dat we inmiddels de oversteek gemaakt hebben naar het zuiden want het noorden heeft last gehad van de cycloon Pam vanuit de Pacific.
We lopen nog steeds mooi op schema om alles wat we willen zien nog te kunnen zien (of al gezien hebben). Ik moet inmiddels wel een lijstje bijhouden omdat ik anders niet meer alles kan onthouden. Dat zal uiteraard ook te maken hebben met de ruststand waarin mijn hersenen zich verkeren maar dat bevalt me wel. M'n moeder zei laatst aan de telefoon dat ik 'relax' klonk en dat klopt ook zeker wel. Buiten elke dag bedenken waar je slaapt, wat je eet en waar je naar toe gaat hoef je je geen zorgen te maken zoals ze hier allemaal zeggen; NO WORRIES!
Na een nachtje in Picton zijn we doorgereisd naar Motueka. Dat was overigens wel een spannend nachtje want we sliepen met een Chinese freak en een Duitse creep van 50 jaar oud op een kamer. In Motueka sliepen we in een super mooi chalet met uitzicht op de tuin met allerlei fruitbomen (helaas waren de kiwi's nog niet rijp). Vanuit daar hebben we het Abel Tasman Nationaal Park bezocht. Vernoemd naar de Nederlander die Nieuw Zeeland als eerste ontdekt heeft maar niet aan land durfde te gaan vanwege de inheemse stammen. Het is een groot natuurpark met mooie stranden en zeehonden! Met een grote watertaxi werden we afgezet en na een mooie wandeling en een duik in het helderblauwe water werden we later die middag weer opgepikt. Eenmaal terug aan wal bleek dat de shuttlebus terug naar het dorp pas 3 uur later zou vertrekken... pffffff, de man achter de balie pakte een vel papier en een stift en zei dat we best konden gaan liften. Goed idee want nog geen 5 minuten later zaten we in een oud krakkebakkie bij een Australisch meisje en haar moeder.
Vanuit Motueka konden we de volgende ochtend alleen om 7.15 am de bus nemen naar Nelson, onze volgende missie. Maar als je in een luxe chalet slaapt en eigenlijk pas om 10 uur hoeft uit te checken ga je vanzelf op zoek naar andere opties. We hebben er twee kunnen bedenken; een andere bus nemen voor 24 dollar of liften. Die keuze was natuurlijk snel gemaakt.... Liften! Met een uitgeslapen hoofd stonden we langs de weg met onze beschreven pizzadoos 'Nelson'. Het was zo'n 45 minuten rijden naar Nelson dus dat moest lukken. De afgelopen keren hadden we binnen 5 minuten een lift geregeld dus we hadden ons zelf een uur gegeven om een lift te regelen. Al binnen 20 minuten stopte er een grote camper en jawel hoor we mochten instappen. 'Bonjour' klonk het uit de camper dus je raadt het al onze Franse talenkennis is inmiddels ook weer behoorlijk op peil. Een Frans stel nam ons mee en zette ons in het centrum van Nelson af, wat een makkie dat liften... Ik moet er wel eerlijk bij vertellen dat Jeroen hier beter in is dan dat ik dat ben maar ieder z'n kwaliteiten toch!?
Op weg naar ons hostel klonk overal Schotse doedelzak muziek, wat bleek nou er was net dat weekend een 'doedelzak-speel-chalenge'... Gezellig! Toen later bleek dat zo'n hele horde Schotten in hetzelfde hostel sliep die nacht was het gezellige er al gauw vanaf. Wat wel leuk was, het hostel werd gerund door een Nederlandse man dus voor deze keer kon ik zonder hulp van Jeroen inchecken (grapje!) en we kregen in de avond een heerlijke chocolade pudding met ijs als toetje! Natuurlijk zijn we in Nelson ook nog eventjes langs gegaan bij juwelier Jens Hansen, hij heeft de ring of the lord ontworpen uit de film The Lord of the Rings.
De volgende ochtend zijn we naar Kaikoura gereisd aan de oostkust. Dit dorp staat bekend om the whale watching, crayfish en de seals. Omdat de walvistour nogal populair blijkt te zijn en afhankelijk van het weer, hebben we die avond al een tour gereserveerd voor de volgende ochtend. Gelukkig was het weer goed genoeg en waren de golven van een halve meter perfect zei de mevrouw achter de balie. Na de safety briefing gingen we op pad met een speciaal ontworpen boot om de walvissen op zee te spotten. Omdat je naar walvissen op zoek gaat op open zee bestaat er altijd een kans dat je ze niet ziet in de uren dat je vaart. Het is natuurlijk even anders dan dat je dolfijnen gaat bekijken in het Dolfinarium. Naast de kapitein van de boot is er iemand die constant de horizon afspeurt met een verrekijker op zoek naar het uitblazende water van een walvis. Een walvis komt gemiddeld één keer per 50 minuten naar boven om adem te halen en dan zie je dat spuitende water. Na een halfuur alarmeerde de walvisspotter dat ze een walvis in het vizier had. Zachtjes vaarde we er naar toe om de walvis niet af te schrikken. Eenmaal daar mochten we buiten op het dek gaan kijken. Dat was zo ontzettend cool om zo'n gigantisch dier in het wild te zien. De walvis is zeker zo groot als onze boot (18 meter!). Na zo'n 10 minuten duikt de walvis weer naar beneden het diepe water in en zie je zijn gigantische staart boven het water uitkomen. Op de plek waar je de walvissen ziet is het water zeker 1 kilometer diep! Als ik dit schrijf krijg ik weer kippenvel. Na een stuk verder varen op zee werden we getipt door een andere boot dat er een stuk terug nog een walvis lag. Dus daarna hebben we nogmaals mogen genieten van dit prachtige dier! Mijn dag kon niet meer stuk, deze kan ik van mijn bucketlist afstrepen.
We zaten er lekker in en besloten die middag ook nog een wandeling te maken naar de sealcolony. Zo'n 6 kilometer lopen vanaf het dorp kun je zeehonden zien die komen zonnen op de rotsen. Na een mooie wandeling kwamen we aan bij de rotsen waar je een tal van zeehonden zag chillen in de zon. Je kon super dichtbij komen en dus hebben we mooie foto's kunnen maken. Er zat maar weinig beweging in totdat Jeroen erbij wilde gaan liggen voor de foto, toen begon de zeehond toch wel raar op te kijken en te grommen. Na al die vissen en zeehonden die dag hadden we inmiddels wel trek gekregen dus een portie fish and chips ging er wel in (75 dollar voor een crayfish vonden we net wat te duur).
Na Kaikoura stond Christchurch op de planning. De touringcar had een kapotte band maar deze werd gemaakt en een halfuur later konden we weer door. Christchurch zelf vonden wij maar een zielloze stad. Het lijkt alsof er kort geleden nog een aardbeving geweest is in plaats van in 2010-2011 want de halve stad ligt nog steeds in puin en alle shops zijn gemaakt in zeecontainers. Zelfs de Subway was weg vanwege instortingsgevaar van het gebouw, dat was nog de grootste teleurstelling.
Vanuit Christchurch zijn we naar Queenstown (9 uur in de bus!) gereisd. Vanaf vrijdag hebben we nog 10 dagen een hippe Fiat Punto gehuurd om het zuiden door te crossen. De avond voordat we gaan vliegen gooien we die auto dan weer af op het vliegveld van Christchurch zodat we gelijk door kunnen naar Bali! De Milford Sound, Mount Cook, Westpark en de pancake rocks staan onder andere nog op het programma de komende dagen.
Hoe zuidelijker we reizen hoe kouder (en natter) het wordt dus ik hoop dat ik genoeg heb aan m'n twee vestjes, zo niet dan hebben we een goede reden om gaan te shoppen.
Ka kite ano,
Liefs Jeroen en Loes
-
18 Maart 2015 - 23:33
Miriam:
Dag Loes en Jeroen, wat een belevenissen vooral de walvissen lijkt me zo'n ervaring.
Moest meteen denken aan het nachtelijk spotten van de reuze schildpadden op Galibie met je .
Genieten, genieten dan doen wij dat ook weer van jullie verhalen. Dikke kus Ma-riam -
19 Maart 2015 - 00:11
Rianne:
Hoi loes en jeroen,
want klinkt dat allemaal heerlijk zeg.
Het moet idd geweldig zijn om die walvissen in het echt te mogen zien!
Ik heb weer genoten van jullie reisverslag en wacht al weer op de volgende!
Blijven jullie maar lekker zo doorgaan
xxxx rianne -
19 Maart 2015 - 08:28
Mieke:
hoi!
Wow wat gaaf dat je de walvissen zo goed hebt kunnen zien!!
Wat gaat de tijd toch snel, hoe moet het dan niet voor jullie zijn!
Jammer dat het weer iets minder is, maar ze zeggen dat je de 4 seizoenen in een dag kunt meemaken in Nieuw Zeeland, dus wie weet -
19 Maart 2015 - 14:42
Roos:
Hallo daar.
Sjonge wat maken jullie veel mee!
Het gaat goed met de bucketlist zo te lezen.
Blijf heerlijk genieten :-)
Liefs, Roos (uit Tilburg) -
19 Maart 2015 - 17:16
Anneke:
Hallo, hallo, klinkt allemaal weer geweldig en tijd om je vervelen is geloof ik ook nog niet aan de orde, alleen zit ik elke keer vol verwachting uit te kijken naar al die prachtige foto's, Jeroen naast een zeehond dat lijkt mij wel wat :) maar verder weer een prachtig verhaal.
Geniet nog maar even verder van het prachtige Zuidereiland.
XX Anneke -
19 Maart 2015 - 19:43
Joke En Ed:
Hallo Jeroen en Loes,
wat een heerlijke verhalen. Op afstand genieten wij mee. Leuk dat we zo een beetje meereizen.
Veel plezier,
Joke en Ed
-
20 Maart 2015 - 08:01
Ted En Juut :
Lieve Jeroen en Loes,
Wouw wat een gaaf verhaal weer! Vooral die walvissen zou ik ook erg gaaf vinden zeg! Haha en Jeroen die naast een zeehond wil gaan liggen haha!
Wij gaan nog even een laatste dagje skiën!
Veel plezier de laatste dagen met de Fiat en een goede reis naar Bali!
Liefs uit Oostenrijk
Ted en Juut -
22 Maart 2015 - 08:23
Caroline :
Wat gaaf allemaal zeg Jeroen en loes
Ik denk zo dat nieuw Zeeland niet tegen valt.
Wat een super avontuur voor jullie.
Blijf zo lekker genieten nog maar 1 week te gaan hier.
Veel liefs Caroline -
22 Maart 2015 - 14:58
Esther:
Wat gaaf de walvissen!! Dat vergeet je nooit meer... En lekker liften. Ook een ervaring opzich... Wat een geluk dat jullie het doedelzakweekend mee hebben kunnen pakken. Stond ook vast en zeker op jullie bucketlist... Leuk dat jullie voor de laatste dagen nog een auto hebben en tof om te lezen dat het volgende avontuur alweer voor de deur staat; Azië! Geniet van de laatste dagen daar en snel weer een verslag -
23 Maart 2015 - 15:05
Chresta Slingerland:
Hee Jeroen!
Wat een avonturen! Wij (mt&v Rotterdam) hangen aan je lippen :-) Heb je je hangmat al kunnen gebruiken? Geniet ervan namens ons allemaal!
Groetjes, vestiging Rdam
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
